BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

28/1/10

20th Century toy...


20th Century toy, I wanna be your boy.

26/1/10

Faustine (I)

Agarra el tenedor y con la otra mano la cuchara, es zurdo pero maneja los cubiertos al revés. Se pone una servilleta a modo de babero y procede. El tenedor agarra unas hebras que se envuelven en cuanto las hace girar contra la cuchara y ese es el mecanismo.
Su prominente nariz llama poderosamente la atención, no es ganchuda pero si le da un aire clásico, todo esto sumado a que está solo, está sólo pero parece estar en compañía, su cara es como si estuviera escuchando a una persona que realmente no está, como un oyente pasivo, sonríe a veces, a veces suelta una risita nerviosa y se coloca cada 2-3 minutos la camisa interior, nerviosamente.
Es de esas personas que se ven tan inseguras en cualquier circunstancia que gustarías de conocer, de hacerle sentir mejor, así que simplemente me acerqué a la mesa siguiente y le observé a través de la carta, su prominente nariz sobresalía de "ensalada mixta" qué gracioso. Pedí la dichosa ensalada y esperé pacientemente mirando todos sus movimientos.
¿Estaría loco? Realmente está sonriendo solo, cada la expresión como si estuviera en una conversación, me inquieta.
Empiezo a tener hambre, por fin llega la comida, aliño y de reojo sigo mirando al chico, que por fin parece haberse percatado de que tiene compañía y me mira cuando yo no miro, qué gracioso.
-Que aproveche- ¡Ha hablado!
-Gracias... a tí tambien- ¿Ahora la tímida soy yo?

Le miré directamente y en seguida noté como si le conociera de algo, no sé, algo me recuerda muchísimo su cara, igual le conozco, puede que sea amigo de un amigo o quién sabe.
-¿Te conozco?
-No lo creo.
-Sí, en serio de algo te conozco.
-Pues no sé...

Después simplemente acabé mi comida, pero para entonces él ya había pagado y marchado, despidiéndose de mi levantando las cejas y dejando caer un hasta luego.

Para cuando me lo volví a encontrar, la cosa había cambiado, yo había pasado de curso, me corté el pelo y me tuve que poner gafas, lamentablemente me di cuenta de ello lo suficientemente tarde como para sufrir algunos incidentes que no mencionaré. Nos íbamos a volver a ver y yo había cambiado mucho. Pero él había cambiado más, había engordado más y su cara se había proporcionado, realmente había perdido gran parte de su encanto, pero ganado belleza canónica.
Eso sucedió en la biblioteca, lejos de ir a estudiar fui a utilizar el wifi y mientras asomaba los ojos por encima del monitor del portátil asomaron los suyos.
-Tú
-Hola
-¿Qué tal?
-Bieeeen... ¿y tú?
-Aquí...

Conversacion insustancial. Cuando se levantó, supongo que para ir al baño o a la cafetería porque había abandonado su material de estudio en la mesa, no dudé en echar un ojo a lo que estaba haciendo, buf, muchos folios, números... atisbé algo de química entre todo el follaje. Mi gozo en un pozo, seguía sentada en su silla y de nuevo volví a ver el folio de encima. Tenía una fórmula en la cabecera, cuántas líneas y números, no entiendía absolutamente nada, hacía mucho que dejé los números apartados en mi vida. Pero qué bonita la combinación. Alargué la mano y atrapé entre los dedos un post-it y la copié rápidamente antes de que volviera a su sitio.
Más tarde, estuvimos ambos en nuestros asuntos y yo recordé que había quedado, así que me despedí y marché.

Cuando volví de la cita había algo de alcohol de más en mi cuerpo y no tardé en abandonarme al sofá en cuando pisé mi casa, esparcida encima del mueble busqué mi móvil, lo apagué y pegado al él se había quedado el post-it con la fórmula.
Le di vueltas entre los dedos y quemaba un poco mas puntas con un cigarrillo estrecho y doblado que había fabricado yo misma y finalmente la repetí en voz alta. En cuanto acabé de pronunciarla se presentó ante mí el muchacho, vestido de traje, bastón y sombrero de copa.

-Soy Mefistófeles, tu destino ya me pertenece, ahora sírvete.

Continuará :)

25/1/10

Surripui

Surripui tibi, dum ludis, mellite Iuventi,
suaviolum dulci dulcius ambrosia.
verum id non impune tuli: namque amplius horam
suffixum in summa me memini esse cruce,
dum tibi me purgo nec possum fletibus ullis
tantillum vestrae demere saevitiae.
nam simul id factum est, multis diluta labella
guttis abstersisti omnibus articulis,
ne quicquam nostro contractum ex ore maneret,
tamquam commictae spurca saliva lupae.
praeterea infesto miserum me tradere amori
non cessasti omnique excruciare modo,
ut mi ex ambrosia mutatum iam foret illud
suaviolum tristi tristius elleboro.
quam quoniam poenam misero proponis amori,
numquam iam posthac basia surripiam.


[Te robé, mientras jugabamos, dulce Juvencio,
un beso más dulce que la dulce ambrosía.
Pero no resulté impune por ello; durante más de una hora
recuerdo estar en lo alto de una cruz,
mientras me disculpaba contigo pero no pude parar
con lágrimas en mis ojos ni un poco de tu ira
De hecho, cuando sucedió te limpiaste los labios
bañados de muchas lágrimas con todos tus dedos
no sea que queden algunas contagiadas de mis labios
como si fuera la sucia saliva de una sucia prostituta.
Además de esto no cesaste de entregarme, miserable.
a un cruel amor y atormentarme de todos modos,
pues ese beso para mí, cambiado por ambrosía,
es ahora más triste que el triste elleborus.
Dado que esa pena lleva al mísero amor
nunca más en el futuro robaré besos.]

Catullo

23/1/10

Sept, London in 5 pictures.












22/1/10

buh

espirales rojaaaaaaaaaas en mi cajón agujereado.

Tengo hambre pero en realidad no, es que tengo así como grugrugru, que poquicas ganas tengo de ponerme a traducir, en realidad de todo, bueno no de todo no.
Ahora estaria en Australia con mis ornitorrincos, leyendo y durmiendo.



La desidia se está apoderando de mí, por favor que alguien me espabile.
Quiero pantera rosa :_

1/1/10

*

recorre cada forma, como si fuera ciego, para atisbar lo que en realidad estaba antes.
si recorre cada pliegue reconoce cada sensación, un pequeño viaje por los parajes más increíbles.



brrr!